Πρίν 1.400 χρόνια μιά κοπέλα, μόλις δώδεκα ἐτῶν, κάπου στήν Ἀλεξάνδρεια τῆς Αἰγύπτου, μπλέκεται στά δίχτυα τοῦ ἀγοραίου ἔρωτα. Δίνεται μέ σῶμα καί ψυχή στήν πτώση, στήν ἁμαρτία, στή φθορά.
Ἡ σαρκολατρεία, ἡ ἠδονοθηρία, ἡ ἀκόρεστη λαγνεία τήν κατακυριεύουν πολύ νωρίς. Ἐπί δεκαεπτά ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε ἀχόρταγα αὐτή τή ζωή δίχως ἀναστολές, ντροπές, ἐπιφυλάξεις, ἐνοχές καί τύψεις. Θεωροῦσε τόν ἑαυτό της ἐλεύθερο, ἀνεξάρτητο, ἀνεξέλεγκτο καί ἀκατανίκητο. Θαύμαζε τήν ὡραιότητά της, τά πλούτη της, τίς κατακτήσεις της καί τήν προκλητικότητά της.
Ἕνα θαυμαστό σημεῖο πού τῆς συνέβη στά Ἱεροσόλυμα καί δέν μποροῦσε νά εἰσέλθει στό ναό τήν ἔκανε νά γονατίσει, νά δακρύσει, νά θυμηθεῖ τήν ἀθωότητα τῶν παιδικῶν της χρόνων. Ἄρχισε νά κλαίει. Ἄρχισε ἡ μεταστροφή της. Ἡ φιλοσαρκη γίνεται ξαφνικά φιλόθεη. Μεταμορφώνεται, ξεμασκοφορεῖ, φιλοκαλεῖ, ἀνασταίνεται. Στήν καρδιά της, μετά ἀπό αὐτή τήν ἀπρόσμενη ὑπαρξιακή ἀλλαγή, κυριαρχεῖ ὁ θεός ἔρωτας. Ἡ ζωή τῆς λαμβάνει βαθύ νόημα. Πρόκειται γιά μιά ἡρωίδα, μάρτυρα καί ὁσία.
Ἀναχωρεῖ γιά τήν ἔρημο, τήν πέραν τοῦ Ἰορδάνου, ἀποφασιστικά καί ἀνυποχώρητα. Οἱ λογισμοί ἐπιστροφῆς στήν πρότερη ζωή δέν τήν ἀφήνουν νά ἡσυχάσει οὔτε γιά ἕνα λεπτό. Τυραννιέται ἀπό τούς σφοδρούς κι αἰσχρούς λογισμούς ἐπί δεκαεπτά χρόνια. Ὅσα χρόνια ζοῦσε στήν ἁμαρτία. Κόντεψε ν' ἀπελπιστεῖ. Ἔγινε ἕνας σκελετός ἀπό τή νηστεία.
Κυκλοφοροῦσε σάν ἕνα ἀγρίμι τῆς ἐρήμου. Ἡ ἀφιλόξενη ἔρημος, ἡ ξένη γῆ, πέτρες καί σπηλιές ὑπῆρξαν κατοικίες. Ἔζησε ἄλλα εἴκοσι τρία χρόνια δίχως τόν φοβερό πόλεμο τῶν λογισμῶν. Ἐξαϋλώθηκε. Ἡ περίφημη πόρνη ἔγινε ἡ μεγαλύτερη ἀσκήτρια ὅλων των αἰώνων.
Ὁ ἀββᾶς Ζωσιμᾶς ἱεραποδημώντας μιά Σαρακοστή στήν ἔρημο εἶδε μιά σκιά περιπλανώμενη. Ὅταν ἀντελήφθη ὅτι ἦταν μιά γυναίκα, κάλυψε μέ τό ἱμάτιό του τή γύμνια της καί πληροφορήθηκε μέ συγκίνηση τή θαυμαστή ζωή της. Ἐπιστρέφοντας τήν κοινώνησε. Μετά ἕνα ἔτος τή βρῆκε νεκρή. Σ' ἕνα κεραμίδι εἶχε σημειώσει ὅτι ἀνεπαύθη μόλις κοινώνησε.
Ἡ ἁμαρτία δέν εἶναι ἁπλά ἡ παράβαση τοῦ νόμου, ἀλλά ἔλλειψη ἀγάπης στόν Θεό. Ἡ ἁμαρτία φαντάζει πάντα πολύ ὡραία, λίαν ἑλκυστική καί σαγηνευτική. Συλλαμβάνεται στό νοῦ, ἀποδέχεται καί διαπράττεται. Ἡ ἁμαρτία συνηθίζει νά στερεῖ τή μακάρια γαλήνη τῆς ψυχῆς. Ἡ συννεφιά πού προηγεῖται τῆς ἁμαρτίας, μετά τή διάπραξή της ὑποχωρεῖ καί ὁ ἄνθρωπος βλέποντας τή γυμνότητά του στενοχωρεῖται, θλίβεται κι ἔχει τύψεις. Ἡ οὐρά τοῦ διαβόλου ἐπεμβαίνει, ὥστε ὁ ἄνθρωπος ν' ἀπογοητευτεῖ καί νά μή θέλει νά μετανοήσει.
Ὁ μέγας ψυχοανατόμος, ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος, ὅρισε μέ καταπληκτική σαφήνεια τά στάδια τῆς ἁμαρτίας: Προσβολή, συνδυασμός, συγκατάθεση, αἰχμαλωσία, πάλη, πάθος. Τό πάθος γίνεται συνήθεια ἀγαπητή καί χρόνια πού παρασύρει τόν ἄνθρωπο δίχως ἀντιστάσεις. Ἡ ἁμαρτία σκοτίζει τόν ἄνθρωπο. Σήμερα θεωρεῖται ἀδιάφορα, ἔχει γίνει κανόνας, ὁ ἄνθρωπος νομίζει πώς κάνοντας ὅ,τι θέλει εἶναι καί ἐλεύθερος. Ὅποιος νόμος καί ἄν ψηφισθεῖ, ἡ ἁμαρτία δέν θά παύσει νά εἶναι ἁμαρτία καί νά ἐνοχλεῖ τήν ψυχή κάθε τίμιου, σοβαροῦ κι εὐσυνείδητου ἀνθρώπου. Φθάσαμε τό ἀφύσικο νά τό λέμε φυσικό καί τό παράλογο λογικό. Ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας: ἀποξένωση, ἀπομόνωση, κενό, μοναξιά, ἀπόγνωση καί στενοχώρια.
Ἡ ὁσία Μαρία συνδράμει στοργικά στή μεταστροφή ὅλων. Ἀπέτυχε ὡς πόρνη καί νίκησε ὡς ἀσκήτρια. Πρόκειται γιά τρομερά γενναῖα γυναίκα. Ἐμπνέει. Συνεγείρει τούς ἁμαρτωλούς. Μή φοβᾶται κανείς τίς λέξεις ἀλλά τίς ἀνειρήνευτες πράξεις.
Τελειώνει ἡ Σαρακοστή καί ἡ Ἀλεξανδρινή Μαρία μᾶς σκουντᾶ νά προχωρήσουμε ἄφοβα. Μᾶς παρακινεῖ πρός ἐπαναπροσανατολισμό καί νά μᾶς πεῖ ἐμπιστευτικά πώς καί οἱ πόρνες μποροῦν νά θέλουν νά γίνουν ὅσιες ...